DOB: 29-10-2003 
DOD: 09-04-2013

Dad: Ntwela's Byron
Mom:Thats Why she is Vuka

Luca is onze eerste Rhodesian Ridgeback. We hebben hem met 15 maanden via de RRIN ( Rhadesian Ridgeback In Nood) via de rasvereniging gekregen. Hij is in Groningen gefokt en vlak bij de fokker in een gezin terecht gekomen. Door de drieste omstandigheid dat zijn baasje veel te jong overleed, kwam Luca ter herplaatsing. We hebben hem bij het bazinnetje opgehaald en we zijn toen ook nog bij de fokster langs geweest. Daar hebben we zijn moeder en zus ook ontmoet. Erg leuk om deze honden te mogen zien en te horen hoe hij als pupje was.

Wel spannend. Als eerste eigen hond een herplaatser. Van thuis uit hadden we altijd asiel honden. Ik was wel iets gewent. Toch is een eigen hond wel even anders. Veel ingelezen over het ras. Hondenschool gebeld en gelijk een afspraak voor lessen gemaakt en daar gingen we. Met slipketting, bak water en bak brokken en 4x een blokje om... beter wisten we niet.

Luca heeft mij alles geleerd wat ik van honden moest weten. Een slipketting, was hij bang voor. Een brede leren halsband was beter voor hem. We zakte samen voor gehoorzaamheid cursussen omdat we tegen de 'mode' in kozen voor GEEN correcties, maar CONNECTIE met elkaar. Letterlijk stond er op ons keurrapport dat ik Luca te weinig had gecorrigeerd. Ik was retetrots dat we het diploma niet haalde!
Luca was een slim dier. Regen houden ridgebacks niet van. Dus de oefening 'zit en blijf' ging anders dan op het keurrapport stond om te beoordelen. Luca keek naar de lucht. Keek naar mij. Keek naar de toeschouwer met paraplu terhoogte van hem... en hij stond op om vervolgens naast de toeschouwer met paraplu te gaan zitten. Hij bleef op dezelfde afstand van mij. Hij was weer gaan zitten. EN droog!!! Ik had BONUSpunten verwacht van de trainer. Maar helaas, weer gezakt...

Luca was in de volksmond de 'billenbijter'. Hij vond het lastig om het eerste contact te maken met andere honden. Dan stormde hij er op af en als de andere hond dan op de vlucht sloeg, beet hij in de billen van die hond... Hij bedoelde het niet kwaad. Want als de hond zich dan omdraaide, maakte hij een mooie spelboog om vervolgens te willen spelen. Hond en baas snapte daar natuurlijk niks van, dus was er best nog wel eens wat geharrewar.
Heel blij dat ik via het Ridgeback forum steeds meer mensen leerde kennen en steeds meer met ridgeback wandelingen mee kon gaan. Ik leerde het ras steeds beter kennen en heel veel baasjes delen we al jaren lief en leed mee.

Lieve Luca, je bent de start van mijn studie naar honden en gedrag van honden en mensen.

Door Luca ben ik verder gaan verdiepen. Niet alleen in het ras. Maar ook in andere honden en gedrag. Uiteindelijk ook de mens achter de hond, die zo'n grote invloed heeft. Door Luca heb ik uiteindelijk mijn speurhondenschool opgezet en door hem ben ik nu Coach met hond geworden. Waar een hond je uiteindelijk kan brengen!

Met Luca hebben we ook de eerste coursings die voor het eerst in Nederland door de rasvereniging georganiseerd werden, mee gedaan. Luca was Luca, altijd zijn eigen draai aan de dingen geven. Waarom zou je helemaal rond lopen als je ook dwars de baan kunt afsteken? Luca deed dat! De lachers weer op zijn hand! Ja een hond die ik niet meer vergeet.

Luca op de coursing

Luca en Likozi